Alba Iulia – Sibiu - Rasnov – Bran – Brasov – Boekarest – Mangalia

Roemenië is echt zo anders als alle andere landen die we tot nu toe hebben bezocht. We kunnen het nog het beste vergelijken met Laos waar we vorig jaar geweest zijn. En dat zegt meteen een heleboel, want Roemenië is nog behoorlijk arm. We hebben gezien dat er namens de EU hier in de dorpen dagelijks voedselpakketten worden uitgedeeld. Vooral de oudere generatie leeft armoedig. En er zijn grote verschillen tussen rijk en arm ontstaan. Zowel in de steden als in de dorpen staan schitterende huizen waarop menig Nederlander jaloers zou zijn, maar ook zijn in -met name de buitenwijken- nog veel krotten te vinden. We zijn in een dorpje geweest waar stromend water nog niet voor iedereen beschikbaar is en op elke hoek van de straat een waterput staat voor collectief gebruik.

Maar de mensen zijn vriendelijk, warm en oprecht geïnteresseerd en ook in dat opzicht lijkt Roemenië op Laos, want dat hebben we daar eveneens ervaren. Zo hebben we in Boekarest een gratis rondleiding gekregen van een medewerker van de camping op zijn vrije dag, mochten we op een andere camping absoluut geen geld geven voor de wasjes die we hebben gedraaid (ter vergelijking: in Scandinavië werd daar € 6,- per was voor gerekend) en zijn we op de camping waar we nu staan uitgenodigd door onze Roemeense buren om bij hen te komen eten (Alex heeft er vanmiddag al een biertje gekregen en een gezellig gesprek gehad in houtje-touwtje Engels)! Dat is toch allemaal geweldig!!! Kunnen we als rijke Nederlanders nog een hoop van leren… En alle Roemenen verfoeien de huidige politiek in het land die te weinig doet om het land economisch vooruit te helpen.

Maar eerlijk is eerlijk we zijn ook al meer dan eens het mikpunt van spot geweest in dit land. Althans in de dorpen… Het is daar namelijk niet echt normaal om met je hond aan een lijntje te gaan wandelen. Mensen hebben wel enorme waakhonden, maar die laat je niet uit, en zeker niet aan een lijntje. Daarnaast zijn er ook honden van Puk z’n formaat maar dat zijn veelal zwerfhonden en die zitten dus ook niet aan een lijntje. Elke keer gaat het op dezelfde manier… We lopen langs een groepje mensen, je merkt dat het gesprek doodvalt, vervolgens hoor je achter je rug wat gegniffel en als je je omdraait staan ze druk naar Puk te wijzen. Nadat ze zich echter een half uurtje bescheurd hebben van het lachen willen ze hem toch wel even aanhalen, want het blijft natuurlijk wel een dottig beestje. Overigens blijken die zwerfhonden meestal geen zwerfhonden te zijn. Daar kwamen we achter toen we er één heel vernuftig met zijn poot de poort van zijn baasjes huis zagen opendoen. Oh ja, en als we Puk zijn gang laten gaan, dan hebben we zo een hele roedel van die beesten achter ons aan lopen. Hij wil met allemaal spelen!

Wie er trouwens absoluut niet van honden houden zijn de zigeuners hier. Die houden zich al “boze oog tekens makend” op afstand. Zigeuners zien er hier ook nog echt nog uit als de zigeuners zoals wij ze kennen uit boeken en films. De vrouwen met prachtige lange wijde rokken en kleurrijke sjaals in het haar en de mannen keurig in zwarte pantalon, wit overhemd, zwarte hoed en bijpassende lakschoenen. Heel erg mooi om te zien. (Heel anders dan de Roma’s die we in Slowakije zijn tegengekomen en die er erg armoedig uitzagen.) Ze leven nog traditioneel en gebruiken nog paard en wagen. Overigens levensgevaarlijk op de wegen waar ook allerlei vrachtverkeer voorbij dendert.

Tsja, en ik raak maar niet uitgepraat over die Roemenen… Ik wil ook nog iets vertellen over een dorpsfeest dat we hebben meegemaakt. Het was eigenlijk een soort braderie zoals wij dat kennen, met een hoop eetstalletjes, een kleine kermis en een optreden van een folkloristische dansgroep en zangeres. Maar dat is hier echt het event van het jaar in zo’n dorp. De meeste mensen gaan er keurig uitgedost heen. Kleine jongetjes lopen in nieuwe broek, overhemd en colbertje, soms zelfs met strikje. En meisjes uiteraard in prachtige jurken die wel wat weg hebben van onze communiejurken. Liepen wij daar weer tussen als een stelletje sjakies met korte broek en teenslippers (en Puk aan een lijntje…). En op het hoogtepunt van de avond moest de zangeres en dansgroep even opzouten van het podium en plaatsmaken voor de notabelen van het dorp. De burgemeester, echt keurig met sjerp in de kleuren van de Roemeense vlag, nam het woord. Een lange speech, een heeeeele lange speech…. Maar toen bleek daarna dat alle notabelen (een stuk of 10) toch ook even nog zijn of haar eigen zegje wilde doen. Boring boring boring… en echt geen mens die luisterde.

En dan al die marktjes hier. Ook leuk om te zien. Naast de geijkte dingen zoals groente en fruit en telefoonhoesjes worden hier ook nog zaken als graan en meel enzo verkocht. Mannen komen met balen aanrijden met paard en wagen en dan kun je een hoeveelheid aanschaffen die wordt afgewogen. Dat kennen wij hier in het westen natuurlijk totaal niet meer. En ook de kraampjes langs de kant van de weg zijn het vermelden waard. Levensgevaarlijk! Van vluchtstroken hebben ze hier überhaupt nog niet gehoord, dus die kraampjes staan pal langs de weg (ook E-wegen, waarop je 100 km per uur mag) en als je dan iets wilt kopen, zet je gewoon je auto stil op de rechterbaan. Kan jou het schelen, dat er vlak achter je een vrachtwagen of camper rijdt. Die stopt maar gewoon! Ze bieden zo langs de kant van de weg ook puppies te koop aan. We hebben Puk nu ook in de verkoop staan, gewoon met een bordje voor de voorruit.

Het mooiste gebied van Roemenië dat we gezien hebben is Transsylvanië.  Een bergachtige streek met schitterende natuur waar we een aantal mooie wandelingen hebben gemaakt. Puk is dan in zijn element, want hij mag loslopen en is onvermoeibaar. Wel even uitkijken voor alle herders met hun kuddes schapen of koeien, en drijfhonden die hetzelfde formaat hebben! De wegen zijn niet overal goed en dat is jammer, want met een camper ben je dan toch beperkt. We gaan hier zeker weer terug komen, maar dan met een 4X4 zodat we overal kunnen komen. Hoogtepunt was het kasteel van Dracula (bij het plaatsje Bran) waarbij we tevens werden getrakteerd op een fikse onweersbui. Dat voor het extra spannende effect! J

Verder hebben we enkele mooie en gezellige Saksische steden bezocht zoals Sibiu en Brasov. Het was daar goed toeven. De ommuurde stad van het erg mooie vestingstadje Alba Iulia is op kosten van de EU volledig gerenoveerd. Echt super mooi geworden! Heel indrukwekkend! Ook één van de hoogtepunten van dit land.

Inmiddels hebben we Transsylvanië verlaten en zijn we verder gereden naar Boekarest. Deze stad hebben we vanochtend (met gids) bezocht. Het is geen bijzonder mooie stad. Het heeft wel nog enkele prachtige gebouwen en natuurlijk is het paleis van Ceaucescu  vanwege de omvang heel indrukwekkend. Het is het op één na grootste gebouw ter wereld (op het Pentagon na) en heeft 3,5 miljard euro (dus een bijna failliet Roemenië) en veel mensenlevens gekost om het te bouwen. Heel bizar! Verder is Boekarest vooral een mengelmoes van bouwstijlen en doet wat rommelig aan. In een ochtend hadden we het wel gezien. Vanmiddag daarom doorgereden naar de Zwarte Zee. Ook hier zie je de restanten van Ceaucescu’s ideeën. Iedere Roemeen moest vakantie kunnen vieren aan de Zwarte Zee en daarom is de kust volgebouwd met betonnen wooncomplexen. Een deel is inmiddels opgeknapt en in gebruik als hotel, maar een groot deel staat ook leeg en is inmiddels vervallen, waardoor het geheel een verpauperde indruk maakt en dat is eigenlijk heel zonde, want het strand zelf is prachtig!

Misschien dat we morgen nog een dagje blijven, en anders rijden we door naar de kust van Bulgarije! Sunny Beach en Golden Sands here we come!!!!! Party, party, party!!!