Montenegro – Kroatië – Bosnië Herzegovina – Slovenië – Italië – Frankrijk – Spanje

Zo, hè hè, dat was me het weekje wel! Vorige week vrijdag met gierende banden vertrokken uit Albanië en gisteravond (donderdag) gearriveerd in Barcelona. How come??? Onze vooraf bedachte missie voor deze reis is “Follow the sun” en die zon was inmiddels ver te zoeken in de Balkan. Ook de weersverwachtingen op lange termijn zijn ronduit slecht. Koud en regen, brrr. En aangezien wij nog een maand reizen voor de boeg hadden, hebben we de weersverwachtingen voor Europa eens goed bestudeerd en tevens expertise gezocht bij onze vriend en weerkundige Frank van der H. En uit beide bronnen is gebleken dat we voor het goede weer toch echt naar Spanje moesten… Het is even 2000 km rijden, maar je moet er wat voor over hebben om je bruine kleurtje te kunnen blijven behouden!

Van Montenegro, Kroatië en Bosnië Herzegovina (daar zijn we ook nog 30 km doorheen gereden) hebben we jammer genoeg dus niet veel kunnen zien, behalve regen, wolken en mist. We zijn veel langs de kust gereden en die kustlijn is prachtig. Montenegro en zeker Kroatië zijn weer helemaal westers en dat was wel ff wennen na Albanië. We hebben twee nachten op een prachtige camping gestaan vlakbij Split. We hadden voor de derde keer een lekkage aan het dakraam en gelukkig was vlakbij die camping een speciaalzaak voor kit (en dergelijke) waardoor we nu goed materiaal tot onze beschikking hebben en hopelijk de lekkage nu voorgoed verholpen is. We gaan zeker nog een keer terug naar deze streek en willen dan de gehele Balkan meepakken, maar dan wel in een ander jaargetijde!

We hebben Puk gelukkig ook weer zonder problemen de EU kunnen binnensmokkelen. Tijdens de reis hebben we een hoop mensen gesproken die vanwege al het gedoe vooraf (officiële documenten, bloedtesten, enz…) en hoge kosten niet met hun huisdieren buiten de EU gaan reizen. Maar wij waren vooraf natuurlijk helemaal niet van plan om naar landen als Albanië te gaan en hadden daarom ook niets geregeld. Dus hebben we het er maar op gegokt dat hij bij geen enkele grensovergang zou opvallen en dat is mooi gelukt! Heel fijn!!!

Vanuit Split (Kroatië) weer een dag gaan rijden en daarbij Slovenië doorkruist, waar we dus jammer genoeg ook niet veel van gezien hebben. Gestopt bij een camping aan de rand van Venetië. Ik was nog nooit in deze stad geweest en Alex alleen lang geleden een keer met zijn ouders. Dus hebben we besloten om hier een dag te blijven en de stad te bezoeken. Het weer was inmiddels wel wat beter. In elk geval droog en soms zon, maar wel koud en veel wind. Venetië is echt prachtig met alle grachten en smalle straatjes en boetiekjes en cafeetjes. Het San Marcoplein is groots en de kathedraal zeer indrukwekkend! We hebben er ’s ochtends en een deel van de middag heerlijk lopen ronddwalen met zijn drieën en natuurlijk een onvermijdelijke cappuccino gedronken. Alex en ik zijn ’s avonds nog even terug geweest naar het centrum en dan is het ook gezellig, maar een stuk minder druk. In een bar een lekkere wijn gedronken. Echt genieten!

Dinsdag weer een dag gereden. We hadden besloten om in Italië tolweg te pakken, dat schoot lekker op en aan het eind van de middag waren we aan de Franse grens. Daar moesten we de tol afrekenen bij een automaat en die heeft ons beoordeeld als een voertuig met 4 assen waardoor we meer als het dubbele hebben moeten betalen dan we vooraf hadden uitgerekend. Oh en dan heb je al een hele dag gereden en dan ben je echt heel chagrijnig als zoiets gebeurd, geloof me! Het telefoonnummer dat op het tolticket stond was niet bereikbaar en toen dus maar een mailtje gestuurd naar de tolmaatschappij van Italië, op hoop van zegen… Maar ik moet zeggen, die mail hebben ze voortvarend opgepakt en het bedrag is inmiddels gecorrigeerd met een extra korting. Echt fantastisch opgelost!!!

In Frankrijk hebben we overnacht in Fayence, een dorpje in de Provence. Fayence (en ook het naastgelegen dorpje Tourettes) is de overtreffende trap van idyllisch! Het is precies zoals je je een dorpje in de Provence voorstelt… Tegen een berg gelegen met smalle straatjes en prachtige oude huisjes en Fransozen die met stokbroden onder hun arm over straat lopen. Alles is heel mooi onderhouden met overal zijn bloempotten en poezen die zich op een tafeltje in de zon zitten te wassen. Echt zo mooi… en hier zijn we helemaal bij toeval terecht gekomen! ’s Ochtends lekker vertoefd en ’s middags nog een stukje gereden en toen begon het weer slecht te worden.

Na nog een overnachting in Frankrijk (vlakbij Montpellier) zijn we gisteren in één ruk doorgereden naar Barcelona. En het weer was slecht. Slecht is eigenlijk nog een eufemisme, het was dramatisch!!! Heel de dag regen, en niet zomaar regen, echt hoosbuien afgewisseld met gewone regen! Dus je besluit vanwege de regen 2000 km te gaan rijden, naar een plek met veel zon en je komt daar een week later aan en het regent nog vele male harder dan je je ooit had kunnen voorstellen! En onweer dat we gisteravond gehad hebben niet normaal gewoon!! Moraal van dit verhaal???? Toch gewoon 2000 km rijden, want vandaag schijnt de zon en is het hier lekker warm!!!!

Gisteren was trouwens sowieso (afgezien van de regen) een wat trieste dag vol herinneringen, want op deze dag gedenken we de geboorte en overlijden van onze lieve Chris. We proberen zoveel mogelijk te kijken naar het positieve en dat is dat we door hem eens kritisch zijn gaan denken over ons leven en hoe we daaraan het liefste invulling willen geven. Daaruit is het idee voor deze reis ontstaan en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad! Dus, lieve Chris, we zijn je heel dankbaar!!! En dat is meteen een mooi einde voor dit blogverhaal!