Olden – Lillehammer – Hamar - Oslo

Onze camping in Olden is by far het mooiste plekje van Noorwegen waar we hebben gestaan. Aan een kraakhelder turquoise meer omgeven door besneeuwde bergtoppen. Er zijn gewoon geen woorden voor, zo mooi! Vanuit daar hebben we per fiets (en de laatste km’s te voet) een gletsjer bezocht. Voor meer info daarover zie onze vlog (video-bestand). Je ziet dan de gletsjer met goede uitleg van Alex. Ik sta er lief lachend en af en toe instemmend knikkend bij als beeldvulling. De gletsjer is één van de indrukwekkendste dingen die we ooit hebben gezien. Het valt niet goed uit te leggen waarom. Het droeg zeker bij dat we daar helemaal alleen waren. Alle toeristenbussen rijden overdag en wij zijn ’s avonds gegaan want het is toch lekker lang licht. Op midzomernacht hebben we samen een vuurtje gestookt. Ook dat was een mooie ervaring!

@ Anton, we vinden het leuk dat je als familielid zo trouw onze blog volgt. Het is zeker waar dat je in het buitenland bij de jongere generatie een goede kans maakt om in het Engels een praatje te kunnen maken. Heb je misschien ook tips hoe we het beste met Nederlandse oudjes in contact kunnen komen? We hebben gemerkt dat de Nederlandse oudere generatie erg op zichzelf is en vaak kan er maar met moeite een ‘goedemorgen’ af of zelfs helemaal niets. Hoewel er gelukkig ook uitzonderingen zijn. Zo hebben we in Denemarken gezellig een bakje koffie gedronken met een stel op leeftijd en reiservaringen uitgewisseld. Heel leuk was dat!

Na Olden hebben we de fjorden vaarwel gezegd en zijn we verder het binnenland in getrokken. Eergisteren (vrijdag) stond in het teken van de Olympische Spelen van 1994. We hebben Lillehammer en Hamar bezocht. De springschans in Lillehammer was prachtig om te zien, en ook de ijshockeyzaal was leuk. In Hamar staat de schaatsbaan, het welbekende omgekeerde Vikingschip. Daar hadden we veel van verwacht, maar het viel wat tegen. Maar dat is vaak zo, hebben we inmiddels gemerkt, datgene waarvan je het minste verwacht is meestal het leukst. We komen terug op de Olympische Spelen als we in Griekenland zijn, want daar willen we de berg Olympi bezoeken, daar waar het allemaal begon…

Gisteren was weer zo’n dag waarop we een enorme afstand gelopen hebben. Het was prachtig weer, 25 graden en zon en we waren in de buurt van Oslo, dus hebben we op het allerlaatste moment besloten de stad toch te bezoeken. Camper geparkeerd, rugzak gepakt met flesjes water, ook voor Puk, en gaan! Alles bij elkaar 30 km afgelegd!!! We waren zeer verheugd dat we in Oslo een TGI Friday’s aantroffen. Voor de niet ingewijden: TGI Friday’s is een restaurantketen dat over de gehele wereld zit, behalve Nederland, en waar ze heerlijke steak en burgers serveren. We hebben het restaurant al bezocht in Honolulu, Moskou, St Petersburg, Tokyo en Praag (met Karin en Jeroen) en waren dus in onze nopjes om ook Oslo aan de lijst te kunnen gaan toevoegen. Inmiddels doordrongen van het feit dat Puk in Noorwegen niet in eetgelegenheden mag, besloten we op het terras plaats te nemen. Maar je voelt hem al aankomen, ook daar mogen geen honden, en werden we dus vriendelijk verzocht om weg te gaan. Doggy-fobisch land!!! We zijn er klaar mee en zitten nu in Zweden! Maar verder niets aan te merken op Oslo hoor. Hele leuke stad met veel groen en een aantal mooie oude gebouwen en een hippe nieuwe wijk aan de haven. We waren alle drie erg moe na die 30 km wandelen en zijn het laatste stukje praktisch terug gestrompeld naar de camper. En wie heeft er dan weer mazzel???? Uit het niets verscheen er opeens een Belgische dierenfysiotherapeute voor onze camper die had opgemerkt dat Puk een beetje moeilijk liep. (Over ons maakte ze geen enkele opmerking, terwijl ik er zeker van ben dat ook wij er niet meer fris en fruitig bij liepen.) Ze wilde hem wel ff masseren, geen enkele moeite… Dus Puk heeft een heerlijke behandeling ondergaan die hij zich natuurlijk liet welgevallen! En wij, want we vonden het wel prachtig natuurlijk, hebben inmiddels de basistechnieken van het honden-masseren in de vingers!

Vandaag dus doorgereden naar Zweden waar we zojuist zijn aangekomen. We staan aan een meer (één van de velen…). Inmiddels (na 3 weken onderweg) beginnen we aardig in de flow te komen. Eerst hadden we nog het gevoel ‘gewoon’ op vakantie te zijn, maar nu merken we toch dat het anders wordt. We leven erg bij de dag en bespreken vaak pas ’s avonds wat we de volgende dag gaan doen. Heerlijk is dat. Alles ligt open… Ook beginnen we te wennen aan de camper. Het is echt ons huisje geworden en we lopen elkaar niet meer voortdurend in de weg.  Ook Puk kan goed z’n draai vinden en gaat gewoon op elke beschikbare stoel, bank of dashboard liggen.